ja de natuur is hard en het leven van de meesjes al niet minder, al weken volg ik ze, pa en ma mees, eerst het bouwen van het nest, druk ge vlieg met bouwmaterialen, zoals takjes eigenlijk meer harde grassprieten, wat kippen dons en ander licht materiaal aangevuld met wat mos.
daarna volgt er een paring waar ik dan weer even geen getuige van ben maar dat neem ik ze niet kwalijk, zeg nou zelf!
dan volgt het leggen en het broeden wat ze volgens mij om de beurt doen (althans het broeden) en dan opeens zie je ze allebij beurtelings met van allerhande voedsel, soms van ver en soms gewoon uit de tuin of uit de opgehangen cocosnoot naar het nestkastje slepen en na een paar dagen hoor je ook duidelijk waarom, de jongen schreeuwen dat het een lieve lust is en pa en ma kunnen blijkbaar niet genoeg aanslepen zoals de foto's hieronder laten zien.
van de paring was ik geen getuige, maar het uitvliegen van minstens 1 jong mocht ik aan schouwen, helaas geen camera bij de hand en dan nog het ging allemaal in een split second dus helaas, na de hele dag gewacht te hebben of er nog op het nestkastje gevlogen werd constateerde ik dat het verlaten was, benieuwd naar het nest deed ik voorzichtig het kastje open,
en tot mijn verdriet zag ik dat er nog twee bijna volgroeide meesjes in lagen, ze waren dood, net niet gehaald en de opruimingsdienst was al aan het werk.
hierboven de opruimingsdienst aan het werk, de natuur is hard en de een zijn dood is de ander zijn brood, in dit geval heeft de opruimer pech, ik haal het nest er uit voor een laatste foto en leg de zieltjes ergens vredig ter ruste alwaar vast een andere opruimer er mee aan de slag gaat
toch treurig, ze waren er bijna maar net niet, ze waren in ieder geval wel al mooi!
wat dan wel weer leuk is dat ik vanuit de woonkamer de cocosnoot kan zien hangen en daar krijgt het uitgevlogen jong nu les, prachtig om te zien, pa doet het voor en het jong kijkt aandachtig en met trillende vleugeltjes vanaf een druiventwijg toeen heeft blijkbaar goed opgelet want binnen een paar seconden dat pa het wel genoeg vond ging het met trillende vleugeltjes en al ook naar de cocosnoot en al snel was het op eigen kracht eten pakken geen probleem meer, overgens heb ik zo banden leren plakken, ik doe het je 1 keer voor en dan moet je het zelf doen zei mijn pa en wat denk je ?, ik kan banden plakken en het meesje kan zelf eten vinden, mooi toch die natuur.
dinsdag 27 mei 2008
de natuur is hard
Gepost door jan op 15:20:00
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 reacties:
Ik ben blij dat je ook de mooie kant van de natuur laat zien! Begrijp ik het goed dat ze het niet gered hebben? Ze zijn niet door een ander dier aangevallen?
nee ze lagen nog keurig in het nestkastje, te weinig eten denk ik of uitgedroogd
Hè wat zonde, zo groot en het dan niet halen. Je zou toch zeggen dat er in jouw omgeving meer dan voldoende eten te vinden is? En dan de kokosnoot in je tuin! Maar het is wat je zegt, de natuur.. Misschien moeten Meneer en Mevrouw Mees volgend jaar gewoon 'ns 2 eieren proberen ;-))
Dit verschijnsel maken we vaker mee. Het lijkt een onbegrijpelijke dood, maar volgens mij krijgen de twee of drie grootste 'voordringers' op een bepaald moment de opperhand en moeten de mindere het loodje leggen; dan is het een zaak van 'wie het eerste komt, die het eerste maalt'. Bij een van onze nestkastjes zat een meesje alsmaar met z'n snavel de opening doodleuk te blokkeren, op een bepaald moment stak z'n halve lijf eruit. Die werd dus rijkelijk gevoerd, ten koste van twee (bijna) volgroeide dode meesjes onderin.
Een reactie posten